442. Transmetropolitan: Krew Wilkołaka

Szłam brudnymi ulicami Centrum, wypełniając płuca obrzydliwym, śmierdzącym powietrzem. Ach, jak ja nienawidziłam tego miejsca. Normalnie rzygać mi się chciało, jak na to wszystko patrzyłam. Pełno nienormalnych ludzi, o zapatrywaniach głupszych, niż pies bez paru chromosomów. Wiecie, takich co, to za swe największe marzenie mają przeszczepić sobie na dupę szczurzy ogon, albo zamienić zdrowe cycki na krowie wymiona. Ale pełno i było tych durnych robotolubów, co to uwielbiali uczucie naoliwiania sobie bebechów smarem do metalu, a dźwięk piszczących sprzęgieł i kabli w ich ciele przyprawiał ich o orgazm. Rozumiecie, po prostu wszędzie wokoło pełno durniów.
Tak, tu mieszkałam. Tak, tu pracowałam. A byłam chyba najgorszym, co mogło się mieszkańcom tego miasta przydarzyć- szmatławcową żmiją.

Autor: Sleepka Ambrose